روزنامه مهد آزادي به تاريخ 29 مرداد1386 روز دوشنبه در صفحه 2 خبر از صعود 7 پله اي ايران در سال 2007 نسبت به سال 2006 و كسب رتبه 95 در ميان 197 كشور جهان با شاخص 7/30 در استفاده از اينترنت و ابزارهاي مدرن ارتباطي در مديريت جامعه داده است.
مقوله دولت الكترونيك كه در سال هاي اخير به عنوان يكي از اصلي ترين رويكردهاي كشورها در مسير توسعه و ترقي مطرح گرديده، در كشور ما به مانند بسياري از پديده هاي وارداتي – اجباري تكنولوژيكي به صورت تب و لرز توأم با سرگيجه ظاهر شده است.
گذشته از اقدامات تب آلودي كه به شكل خريدهاي كلان سخت افزاري و انتخاب هاي عجولانه زيرساخت هاي نرم افزاري و فارغ از يك برنامه جامع و فازبندي شده شاهدش بوديم و هستيم(!)، در زمينه خبررساني و ارزيابي عملكردها و پيشرفت ها نيز گويي حواسمان زياد منبع موثقي در دسترس نيست.
گواه اين امر، خبري است كه طي روزهاي گذشته در دو جريده محلي، دست كم بنده را دچار سردرگمي ساخت.
روزنامه مهد آزادي به تاريخ 29 مرداد1386 روز دوشنبه در صفحه 2 خبر از صعود 7 پله اي ايران در سال 2007 نسبت به سال 2006 و كسب رتبه 95 در ميان 197 كشور جهان با شاخص 7/30 در استفاده از اينترنت و ابزارهاي مدرن ارتباطي در مديريت جامعه داده است.
هفته نامه ساقي در صفحه 6 از شماره دوشنبه 5 شهريور 1386 به نقل از واحد كاوش اكونوميست، ايران را داراي رتبه 64 در ميان 64 كشور شركت داده شده در مسابقه صنعت فناوري اطلاعات قلمداد نموده است. بله؛ رتبه آخر و حتي آخر تر از كشورهايي مثل الجزاير و نيجريه!
و اما صرف نظر از اينكه معيارهاي ارزيابي در اين دو گزارش چه بوده اند و چه ارزش و اعتباري براي كشور ما دارند يا ندارند، جاي خالي متولي خودي اين چنين ارزيابي هايي كاملاً احساس مي شود. و باز از علايم نحوه رويكرد اشاره شده كه سرگيجه است شايد مصداقش همين باشد. وقتي مقوله هاي آنفورماتيك و اينفورماتيك و اوفورماتيك به ترتيب داراي متولي هايي مثل شوراي عالي انفورماتيك، شوراي عالي اطلاع رساني و شوراي عالي داده ورزي باشند؛ عوارض جانبيش همين ها خواهد بود كه عرض شد. قضاوت با شما!22/06/1386