تردیدی نیست که در تمام کشورها، شهرداری ها از جمله قدیمی ترین و پیچیده ترین ساختارهای سازمانی محسوب می شوند. تعدد وظایف، تأثیرگذاری و تأثیرپذیری و گریزناپذیری تعامل بین شهروندان و شهرداری ها به شکل های مختلف بر این پیچیدگی ها دلالت دارد. ناشی از همین ویژگی ها است که فعالیت های روزمره، شهرداری ها را از نظر فراوانی فرآیندها و فراگردهای انجام کار، از تمامی نهادهای دیگر مدیریت شهری و خدمات اجتماعی متمایز می سازد. در این بین یک ویژگی دیگر تحت عنوان «قدیمی بودن» این دستگاه خدمات رسان، بر غامض بودن حل مشکلات و درک نقاط ضعف فعالیت های آن سنگيني می نمايد.
اساساً گذشت زمان، بسیاری از روش های انجام کارها را از یک نوع حقانیت و تردید ناپذیری انجام به همان شیوه پیشینیان برخوردار می سازد. در واقع میزان و تعداد دفعات انجام یک امر به سبك خاص، بر اعتبار آن افزوده و هرگونه تغییر در جهت اصلاح آن را با مشکلاتی همراه می نماید.
با این حال به لحاظ بالندگی جامعه در ابعاد متنوع زندگی از یک سو و بایدهای تکنولوژی و ابزارهای تسهیل کننده زندگی، سازمان های خدمت رسان ناگزیر از انطباق ساختارها و رویه های خود با نیازها و خواسته های مردم هستند. و اگرچه اجبار خدمات گیری، شهروندان را ملزم و مجبور به سر و کار داشتن با این سازمان ها می نمایاند و گرچه با تمام مشکلات و دشواری های رسوخ و رسوب کرده در فرآیند پاسخگویی این سازمان ها، شهروندان را تا حد غیر قابل وصفی آزرده خاطر می سازد و ...، به نظر مي رسد تنها راه نجات، تغییر در نگرش به روش های انجام کارها در سازمان های مرتبط با زندگی روزمره مردم بوده و باور اين نكته است كه قطعاً همیشه برای انجام یک کار، راه بهتری نیز وجود دارد!
حوزه هایی از دانش که این مسیر را پیش روی مدیران و کارشناسان قرار می دهند امروزه تحت عناوینی چون: "مهندسی مجدد"- "بهبود فرآیندها"- "بهینه سازی روش ها" و .... شناخته شده و نیازمندان و مشتاقان بسیاری پیدا نموده است. مستند سازی جزء به جزء فعالیت های سازمان، بررسی و مطالعه در وظایف و فلسفه وجودی سازمان، ترسیم خطوط کلی و شاهراه های نیل به اهداف سازمان، فهرست نمودن ابزارهای سخت افزاری(تجهيزات) و نرم افزاری(قوانین و مقررات) در اختیار سازمان، تحلیل روابط بین فعالیت ها و فرآیندهای انجام اموارت، یافتن اجزاء زائد و کم اهمیت فعالیت ها، حذف فعالیت های زائد و نهایتاً ارائه یک روندنمای(فلوچارت) صحیح و مبتنی بر ماهیت اصلی سازمان، از جمله اقدامات بایسته متولیان در مهندسی مجدد سازمان می باشد.
امروزه با در اختیار داشتن فرصت های بی بدیل ناشی از توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات که دریچه های امیدوار کننده ای به سوی هوشمندسازی تمام اجزای مدیریت شهری فراهم نموده است، با الهام از ضرورت بازنگری در رویه ها و روندها و با هدف اصل پنداشتن گریز از هرگونه بدیهی پنداری و مسلم و تغییر ناپذیر نماياندن افکار و اعمال پیشینيان، ضرورت تحولات سازمانی هرچه آشکارتر و مسیر پیمودن این راه بسی هموارتر گشته است.